43 ऐ बोलुन भाती हुन बड़े शब्द ले हाग दिलो, “हे लाजर, निकरून आव!”
43 यू बोल ख ओ ना बड़ी जोर से पुकारा, “लाजर, बहार निकल आ!”
हुनमन खुबे ची डरला आउर आपस ने बल्ला, “ऐ कोन आय कि लेहरा-धुका आउर पानी बले हुनचो हुकुम माने सोत?”
मय जानते रले कि तुय हरमेशा मोचो सुनु आस, मान्तर जोन भीड़ लगे-लगे उबा आसे, हुनचो लागुन मय ऐ बल्ले, जेचो ले कि हुनमन बिश्वास करोत कि तुय मोके पठाली सीस।”
जोन मरून जाऊ रये हुन मोड़ा फटीई ले हाथ पाँय बान्दलोर निकरून ईलो, आउर हुनचो थमना ओंगची ले गुन्ड़ीयाय होऊ रली। ईशु हुनमन ले बल्लो, “हुनके खोलुन दिआ आउर जाऊक दिआ।”
ईशु फसह ले छय दिन पयले बैतनिय्याह ने ईलो जोन थाने लाजर रलो, जोन के ईशु मरलो थानले जिआऊ रलो।
जिदलदाय यहूदीमन चो बड़े भीड़ जानली कि हुन हुता आसे, तेबे हुनमन ना मात्र ईशु चो लागुन ईला मान्तर येई काजे बले कि लाजर के दकोत, जेके हुन मरलो बितामन थानले जिआऊ रलो।
ऐ दकुन भाती पतरस लोगमन ले बल्लो, “हे इस्राएलीमन, तुमी ऐ माने उपरे केंव भक्यायसास, आउर आमचो बाटे केंव ऐ परकार दकेसास कि माना आमी ची आपलो सामरत नाहले भक्ति ले ऐके हिन्ड़तोर बुलतोर लायक बनान दिलु।”
तेबे पतरस बल्लो, “चाँदी आउर सोना तो मचो लगे आसे नाई, मान्तर जोन मोचो लगे आसे हुन तुके देये से; ईशु मसीह नासरी चो नाव ले हिन्ड़ बुल।”
पतरस हुनके बल्लो, “हे एनियास! ईशु मसीह तुके चेंगा करे से। उठ, आपलो ओचना ओचाव।” तेबे हुन तुरते उठून उबा होलो।
तेबे पतरस सपाय के बाहरे करून दिलो, आउर मांडी टेकुन पारथना करलो आउर मोड़ी चो बाटे दकुन भाती बल्लो, “हे तबीता, उठ।” तेबे हुन आपलो आँईक उगाढुन दिली; आउर पतरस के दकुन भाती उठून बसली।