37 तेबे हुनमन दुनो चेलामन हुनचो ऐ सुनुन भाती ईशु चो पाटे होला।
37 ऐकोबाद वी दोई चेला ओकी या सुन ख यीसु को पिछु हो लियो।
आउर हुन ईशु चो उपरे जोन जाते रये, दकुन भाती बल्लो, “दका, ऐ माहापुरू चो मेमना आय।”
ईशु पलटून भाती हुनमन के पाटे ऐ तो के दकलो आउर हुनमन ले बल्लो, “तुमी काचो डगर ने आसास?” हुनमन हुनचो ले बल्ला, “ऐ रब्बी (बल्लोने हे गुरू), तुय काहां रऊ आस?”
दुसर दिने ईशु गलील जाऊक चाह लो। हुन फिलिप्पुस ले भेट होलो आउर बल्लो, “मोचो पाटे होऊन जा।”
आउर बिश्वास सुनलो ले आउर सुनतोर मसीह चो बचन ले होऊ आय।
काई खराप गोठ तुमचो मुंह ले नी निकरो, मान्तर जरूरत चो अनुसार हुनी निकरो जोन उन्नती चो काजे अच्छा होओ, बल्ले हुनचो ले सुनतो बितामन चो उपरे अनुग्रह होओ।
आत्मा आउर दुली दुनो बले सोत, “आव!” “आउर सुनतो बिता बले बोलो,” “आव!” “जोन पिआस आसे हुन ऐओ, आउर जोन कोनी चाह ले हुन जीवन चो पानी सेंत मेंत धरो।”