“अगर रूक के अच्छा बोला, तेबे हुनचो फर के बले अच्छा बोला, नाहले रूक के खराप बोला, तेबे हुनचो फर के बले खराप बोला; कसनबल्लोने रूक आपलो फर ची ले चिताया जाऊ आय।
तुमी मोके नी चुनलास मान्तर मय तुमके चुनले से आउर तुमके ठेबाले कि तुमी जाऊन भाती फल आना आउर तुमचो फल बनुन रओ, कि तुमी मोचो नाव ले जोन काई बुआ ले मांगा, हुन तुमके देये दे।
हुनचो ले तुमी बिना दके मया संगाऊ आस आउर अदायं तो हुनचो उपरे बिना दकुन बले बिश्वास करून असन हरिक आउर मतभुल होऊ आस जोन आमचो गोठ ले बहारे आउर महिमा ले भरलोर आसे;
मय सिलवानुस चो होते, जेके मय बिश्वास लायक भाई समजु आय कम ने लिकुन भाती तुमके समजाले से, आउर ऐ गोहई दिले से कि माहापुरू चो सत अनुग्रह ऐई आय, ऐई थाने थीर राहा।