30 ऐ जानुन भाती भाई हुनके कैसरिया धरून आनलो, आउर तरसुस बाटे पटाऊन दिलो।
30 यू जान ख भई ओ ख साऊल को कैसरिया ले आयो अर तरसुस ख भेज दियो।
जिदलदाय हुनमन तुमके गोटक नंगर ने कन्दरादे, तेबे दुसर बाटे पराहा। मय तुमचो ले सते बलेंसे, तुमी इस्राएल परदेश चो सपाय नंगरमन ने नी फिरून चुकासे कि माने चो बेटा ऐयेदे।”
ईशु कैसरिया फिलिप्पी चो परदेश ने ईलो, आउर आपलो चेलामन ले पचारूक मुरयालो, “लोग माने चो बेटा के काय बोलु आत?”
हुन दिनमन ने पतरस भाईमन चो मंजी ने जोन छय कोड़ी लोग चो अमरा अमरी रवत, उबा होऊन भाती बोलुक मुरयालो,
तेबे हुन शाऊल के डगरातो काजे तरसुस ने जाते गेलो।
भाईमन तुरते रात ची रात पौलुस आउर सीलास के बिरीया पटाऊन दिला; आउर हुनमन हुता पहुँचुन भाती यहूदीमन चो आराधना घर ने गेला।
पौलुस के अमरातो बितामन हुनके एथेन्स लगले धरून गेला; आउर सीलास आउर तीमुथियुस चो काजे ऐ हुकुम पाऊन भाती बिदा होला कि हुनमन हुनचो लगे झटके ले झटके ऐ ओत।
हुता आमके भाई मिरला, आउर हुनमन चो बोलतो के आमी हुनमन चो थाने सात दिन तक रलु; आउर ऐई रीति ले आमी रोम बाटे गेलु।
फिलिप्पुस अशदोद ने ऐऊन निकरलो, आउर जिदलदाय ले कैसरिया ने नी अमरलो, तेबे तक नंगर-नंगर नगतखबर सुनाते गेलो।
तेबे परबु हुनचो ले बल्लो, उठून भाती हुन खोरी ने जा जोन सीदा बलाया जाऊ आय, आउर यहूदा चो घर ने शाऊल नाव चो गोटक तरसुस चो रतो बिता के पुच; कसनबल्लोने दक, हुन पारथना करे से,
ऐचो पाचे मय सीरिया आउर किलिकिया चो परगनमन ने ईले।