30 तेबे राजा आउर मुखिया आउर बिरनीके आउर हुनमन चो संगे बसतो बितामन उठून उबा होला;
30 तब राजा अर हाकिम अर बिरनीके अर ओके संग बैठन वाला उठ खड़ा भया;
मान्तर अगर ऐ गोठ बात शब्दमन, आउर नावमन, आउर तुमचो थानो नियम चो बारे आय, तेबे तुमी ची जाना; कसनबल्लोने मय ऐ गोठमन चो नियायी नी बनुक मन करें से।
आउर दुसर दिने जिदलदाय अग्रिप्पा आउर बिरनीके बड़े धुमधाम ले ईला आउर पलटन चो सरदारमन आउर नंगर चो मुखिया लोगमन चो संगे दरबार ने पोंचला। तेबे फेस्तुस हुकुम दिलो कि हुनमन पौलुस के धरून आनोत।
आउर अलगे जाऊन भाती आपस ने बोलुक मुरयाला, “ऐ माने तो असन काई नी करे, जोन मरना डण्ड नाहले जयलघर ने ढ़ाका जातोर लायक होओ।”
मान्तर तुचो बिचार काय आसे? हुनी आमी तुचो ले सुनुक मन करूं से, कसनबल्लोने आमी जानु से कि हर जगा ऐ मत चो बिरूद ने लोग गोठमन करू आत।