37 तेबे हुनमन सपाय खुबे गागला आउर पौलुस के पटारी होऊन भाती हुनके चुमुक मुरयाला।
37 तब वी सब रोया अर पोलुस को गला ख चुम्मा लेन लग्या
“तेबे हुन उठून भाती, आपलो बुआ चो लगे गेलो: हुन ऐबे लापी रलो कि हुनचो बुआ हुनके दकुन भाती जीव दुकालो, आउर पराऊन भाती हुनके पटारलो, आउर खुबे चुमलो।
आपस ने पवितर चुमा ले जुहार करा। तुमके मसीह चो सपाय कलीसियामन चो बाटले जुहार।
सपाय भाईमन चो तुमके जुहार। पवितर चुमा ले आपस ने जुहार करा।
गोटक दुसर के पवितर चुमा ले जुहार करा।
सपाय भाईमन के पवितर चुमा ले जुहार करा।
आउर तुचो आँसुमन चो सुद्धि करून-करून रात दिन तुचो ले भेट करतोर आशा संगाऊ आय कि हरिक ले भरून जायें।
“हुन हुनमन चो आँईकमन ले सपाय आँसु पुछुन देये दे; आउर ऐचो पाचे मरना नी रये दे, आउर ना शोक, ना बिलाप, ना दुखा रये दे; पयले चो गोठमन जाते रली।”
कसनबल्लोने मेमना जोन सिंघासन चो मंजी ने आसे हुनमन चो राका करेदे, आउर हुनमन के जीव रूपी पानी चो सतानमन चो लगे धरून नेयेदे; आउर माहापुरू हुनमन चो आँईकमन ले सपाय आँसु फुछुन देयदे।