51 तेबे हुनमन-हुनमन चो पुरे आपलो पाँयमन चो धुरला फाफडून भाती इकुनियुम ने गेला।
51 तब वी ओको सामे अपन पाय को धूल झाड़ ख इकुनियुम का चलो गयो।
जोन कोनी तुमके गरहन नी करोत आउर तुमचो गोठमन नी सुनोत, हुन घर नाहले हुन नंगर ले निकरते-निकरते आपलो पाँयमन चो धुरला फाफडून दिआस।
जोन जगा चो लोग तुमनमन के गरहन नी करोत आउर तुमचो नी सुनोत, हुता ले जाते ची आपलो तली पाँयमन चो धुरला फाफडून दिआस कि हुनमन थाने गोहई होओ।”
‘तुमचो नंगर चो धुरला बले, जोन आमचो पाँयमन ने लटकली से, आमी तुमचो पुरे फाफडून देऊ से; तेबले बले ऐ जानुन राआ कि माहापुरू चो राज तुमचो लगे ऐऊन अमरली से।’
जोन कोनी तुमके गरहन नी कर दे, हुन नंगर ले निकरते-निकरते आपलो पाँयमन चो धुरला फाफडून दिआस कि हुनमन थाने गोहई होओ।”
इकुनियुम ने असन होली कि हुनमन यहूदीमन चो आराधना घर ने संगे-संगे गेला, आउर ऐ परकार गोठमन करला कि यहूदीमन आउर यूनानीमन दुनो थानले खुबेमन बिश्वास करला।
मान्तर कितलो यहूदीमन अन्ताकिया आउर इकुनियुम ले ऐऊन भाती लोगमन के आपलो बाटे करला, आउर पौलुस उपरे पखना मारला, आउर मरलो समजुन भाती हुनके नंगर चो बाहरे ओड़गड़ते निला।
हुनमन हुन नंगर चो लोगमन के नगतखबर सुनाऊन भाती, आउर खुबे असन चेला बनाऊन भाती, लुस्त्रा आउर इकुनियुम आउर अन्ताकिया ने बाहडून ईला,
हुन लुस्त्रा आउर इकुनियुम चो भाईमन ने सुनाम रलो।
मान्तर जिदलदाय हुनमन बिरूद आउर निन्दा करूक मुरयाला, तेबे हुन आपलो फटीई फाफडून भाती हुनमन ले बल्लो, “तुमचो लऊ तुमचेई टोडरा थाने रओ! मय निर्दोष आंय। अदायं ले मय दुसर जातिमन चो लगे जायें दें।”
आउर असन दुखमन ने बले जोन अन्ताकिया आउर इकुनियुम आउर लुस्त्रा ने मोचो उपरे पडुन रये, आउर दुसर दुखमन ने बले जोन मय उठाले से; मान्तर परबु मोके हुन सपाय ले छंडालो।