22 तेबे लोग चिचयाऊन उठला, “ऐ तो माने चो नाई ईश्पर चो शब्द आय।”
22 तब लोग पुकार उठियो, “यु ते अदमी को नी ईस्वर को सब्द आय।”
ठेबालो दिने हेरोदेस राज फटीई पिन्दुन भाती सिंघासन थाने बसलो, आउर हुनमन के सांगुक मुरयालो।
हुदलीदाय परबु चो गोटक सरगदूत तुरते हुनके बेमार करलो, कसनबल्लोने हुन माहापुरू के महिमा नी दिलो; आउर हुन कीड़ा पडुन मरून गेलो।
ऐमन तो असंतुष्ट, गुरमुरतो बितामन, आउर आपलो मनमानी चो अनुसार चलु बितामन आत, आउर आपलो मुंह ले घमण्ड चो गोठमन बोलु आत, आउर हुनमन लाब चो काजे मुंह दका बड़ाई करू आत।
लोगमन बोड़ासाप चो पुजा करला, कसनबल्लोने हुन पशु के आपलो अधिकार देउन रये, आउर ऐ बोलुन भाती पशु चो पुजा करला, “ऐ पशु चो असन कोन आय? कोन ऐचो ले लडुक सके?”