13 हुनके गोटक शब्द सुना दिली, “हे पतरस उठ, मार आउर खा।”
13 ओ ख एक असो सब्द सुनाई दियो, “भी एक वानी न कहयो पतरस उठ, अर इनका मार अऊर खा।”
हुनके भुक लागली, आउर काई खाऊक मन करते रलो, मान्तर जिदलदाय हुनमन तिआर करते रवत तेबे हुन बेसुद होलो;
जोन थाने धरतनी चो सपाय परकार चो चार पाँय बिती आउर रेंगतो बिती जीव जन्तु आउर बादरी चो चड़ीई रवत।
मान्तर पतरस बल्लो, “नाई परबु, केबीई नाई; कसनबल्लोने मय केबीई कोनी अपवितर नाहले अशुद्ध तीज नी खादले से।”