22 “नगत आय कि हुनमन चो ले गोटक माने आमचो संगे हुनचो जीव उठतोर गोहई होऊन जाओत।”
22 उचित हैं कि ओमा से एक अदमी हमारो संग ओको जिन्दो होनो को गवाह हो जाहे
हुन दिनमन ने ईशु गलील चो नासरत ले ऐऊन भाती, यरदन ने यूहन्ना ले डूबन धरलो।
परबु ईशु हुनमन ले गोठमन गोठयालो पाचे सरग उपरे उठाय गेलो, आउर माहापुरू चो उजा हाथ घाई बसलो।
तुमी ऐ सपाय गोठमन चो गोहई आहास।
जिदलदाय सपाय लोगमन डूबन धरला आउर ईशु बले डूबन धरून भाती पारथना करते रलो, तेबे बादरी खुलुन गेली,
आउर तुमी बले मोचो गोहई आहास कसनबल्लोने तुमी मुर ले मोचो संगे रलासास।
आउर हुनमन ले बल्ला, “हे गलीली मानेमन, तुमी केंव उबा बादरी चो बाटे दकेसास? ऐई ईशु, जोन तुमचो लगले सरग उपरे उठाया गेलो से, जोन रीति ले तुमी हुनके सरग चो बाटे जातोर दकलासास, हुनी रीति ले हुन फेर ऐये दे।”
हुन दिन ले जिदलदाय हुन-हुन पठालोबितामन चो जोनमन के हुन चुनुन रलो, पवितर आत्मा चो बाटले हुकुम देऊन भाती उपरे उठाया नी गेलो।
ऐई ईशु के माहापुरू जिआ लो, जेचो आमी सपाय गोहई आंसु।
पठालोबिता बड़े सामरत ले परबु ईशु चो जीव उठतोर गोहई देते रवत आउर हुन सपाय उपरे बड़े अनुग्रह रली।
तेबे आमी लोग असन बड़े मुक्ति ले बेफिकर रऊन भाती कसन बाचुक सकु आंव? जेचो चरचा पयले पहल परबु चो दुवारा होली, आउर सुनतो बितामन चो लागुन आमके येचो तय होली।