ईशु हुनमन ले बल्लो, “काय बराती, जिदलदाय ले दुला हुनमन चो संगे आसे, दुख करूक सकोत? मान्तर हुन दिन ऐयदे जिदलदाय दुला हुनमन ले अलग करा जायदे, हुन समया हुनमन उपास करदे।
मान्तर यहूदीमन कुचर ले भरून भाती बजार चो लोगमन थानले कितलो दुष्ट मानेमन के आपलो संगने धरला, आउर भीड़ रूंड़ा करून नंगर ने कोलार करूक मुरयाला, आउर यासोन चो घर थाने जबरन जाऊन हुनमन के लोगमन चो पुरे आनुक मन करला।
जिदलदाय खुबे झगड़ा होली, तेबे पलटन चो सरदार ऐ डर ले कि हुनमन पौलुस चो गोंदा-गोंदा नी करून दे ओत, पलटन के हुकुम दिलो कि उतरून भाती हुनके हुनमन चो मंजी ले जबरन निकराओत आउर गड़ ने धरून नेओत।
मान्तर जिदलदाय दुय बरक बितुन गेली तेबे पुरकियुस फेस्तुस, फेलिक्स चो जगा थाने ईलो; आउर फेलिक्स यहूदीमन के खुश करतोर इच्छा ले पौलुस के बन्दी ची छांडुन गेलो।
आउर मय यरूशलेम ने असने ची करले; आउर परधान याजकमन ले अधिकार पाऊन भाती खुबे असन पवितर लोगमन के जयलघर ने ढाकले, आउर जिदलदाय हुनमन मारून दिया जाते रवत तेबे मय बले हुनमन चो बिरूद ने आपलो सहमती देते रयें।
पौलुस बल्लो, “माहापुरू ले मोचो पारथना आय कि काय खिन्डिक ने काय खुबे ने, मात्र तुय ची नाई मान्तर जितरो लोग आजी मोचो सुनु आत, ऐ बान्दनमन के छांडुन हुनमन मोचो समान होऊन जाओत।”
तुमी एक दुसर ले अलग नी राहा; मान्तर मात्र खिन्डिक समया ले आपस चो सलाह ले कि पारथना चो काजे छुट्टी मिरो, आउर फेर गोटक संगे राहा; असन नी होओ कि तुमचो अधिरजा चो लागुन शयतान तुमके परको।
कसनबल्लोने, हे भाईमन, तुमी आमचो मसागत आउर कष्ट के सुरता संगाऊ आहास; आमी तो ऐईकाजे रात दिन काम धन्धा करते-करते तुमचो ने माहापुरू चो नगतखबर परचार करलु कि तुमचो थानले काचीई उपरे भार नी होओ।
“जोन दुक तुके झेलुक होयदे, हुनचो ले नी डर। कसनबल्लोने दका, शयतान तुमनमन ले कितलो के जयलघर ने डालतो थाने आसे बल्ले तुमी परका जाआ, आउर तुमके दस दिन ले कलेश उठाऊक पढ़ेदे। जीव देओत ले बिश्वासी रा, तेबे मय तुके जीवना चो मुकुट देयेंदे।”