“मय ऐ गोठमन तुमचो ले कहनीमन ने सांगले से, मान्तर हुन समया ऐये से कि मय तुमचो ले फेर कहनीमन ने नी बलेंदें, मान्तर खुलुन भाती तुमके बुआ चो बारे ने सांगेंदें।
हुनमन खुबे दिन ले हुता रला, आउर परबु चो भरसा थाने हिम्मत ले गोठमन करते रवत; आउर हुन हुनमन चो हाथ ले चिना आउर भयंकर काम कराऊन भाती आपलो अनुग्रह चो बचन थाने गोहई देते रलो।
मान्तर बरनबास हुनके आपलो संगे पठालोबितामन चो लगे नेऊन भाती हुनमन के सांगलो कि ऐ कसन रीति ले बाट ने परबु के दकलो, आउर हुन ऐचो ले गोठयालो; फेर दमिश्क ने ऐ कसन हिम्मत ले ईशु चो नाव ले परचार करलो।
आउर बेधड़क होऊन भाती परबु चो नाव ले परचार करते रलो; आउर यूनानी भाषा बोलतो बितामन यहूदीमन चो संगे गोठ बात आउर बहस करते रलो; मान्तर हुनमन हुनके मारून देतोर कोशिश करूक मुरयाला।