19 तुमी तो समजदार होऊन भाती हरिक ले मुरूकमन चो सऊ आहास।
19 तुम ते समझदार हो ख खुसी से बेकुप हुन की सह लेव हैं।
मय अकल बिता जानुन भाती, तुमचो ले बलेंसें: जोन मय बलेंसें, हुनके तुमी परका।
आमी मसीह चो काजे मुरूक आंव, मान्तर तुमी मसीह ने अकल बितामन आस; आमी कमजोर आंव, मान्तर तुमी बलवान आस। तुमी ईजीत पाऊ आस, मान्तर आमी निरादर होऊ आंव।
अदायं मुरतीमन चो पुरे पुजलो बिती तीजमन चो बारे ने आमी जानु से कि आमी सपाय के गिआन आसे। गिआन घमण्ड पयदा करू आय, मान्तर मया ले उन्नति होऊ आय।
“मय तुचो काम, आउर तुचो मसागत, आउर तुचो धीरज के जाने से; आउर ऐ बले कि तुय खराप लोगमन के दकुक नी सकीस; आउर जोन आपन खुद के पठालोबिता बोलु आत, आउर आत नाई, हुनमन के तुय परकुन भाती फंदी पावलीस।”
“तुय बले सीस कि मय धनी आय आउर सवकार होऊन गेलेसे आउर मोके कोनी तीज चो कमी निआय; आउर ऐ नी जानीस कि तुय अभागा आउर तुच्छ आउर कंगाल आउर काना आउर फटीई नाहलो आस।”