“ऐईकाजे मय जोन ऐ इच्छा करू रयें तो काय मय उबागरी दकाले? नाहले जोन करतोर चाहायें से काय देंह चो अनुसार करतोर चाहायें से कि मय गोठ ने ‘हव, हव’ बले करें दें आउर ‘नाई-नाई’ बले करेंदे?
मान्तर जोन मय करू आंय, हुनी करते रयें दे कि जोन लोग दाँव डगराऊ आत हुनमन के मय दाँव पाऊक नी देयें, बल्ले जोन गोठ ने हुनमन घमण्ड करू आत, हुन थाने हुनमन आमचो ची असन ठेबोत।
मय मुरूक तो बनले, मान्तर तुमी ची मोके ऐ करतो काजे मजबूर करलास। तुमी तो मोके सहरातोर रली, कसनबल्लोने मान्तर मय काई बले नुआय, तेबले बले हुन बड़े ले बड़े पठालोबितामन ले कोनी गोठ ने कम नुआय।
मान्तर हुन मोचो ले बल्लो, “मोचो अनुग्रह तुचो काजे खुबे आसे; कसनबल्लोने मोचो सामरत कमजोरी ने सिद्ध होऊ आय।” ऐईकाजे मय बड़े हरिक ले आपलो कमजोरीमन थाने घमण्ड करें दें कि मसीह चो सामरत मोचो उपरे छांई होते रओ।