8 सपाय चो पाचे मोके बले दका दिलो, जोन माना आदरा दिनमन चो जनम ले सें।
8 सब का बाद मोखा भी दिखाई दियो, जो मान लेनू अधूरा दिन को भेयो हैं।
परबु गोटक राती दरशन चो बाटले पौलुस ले बल्लो, नी डर, मान्तर बोलते जा आउर ओगाय नी रा;
तेबे हुन बल्लो, आमचो बुआ दादीमन चो माहापुरू तुके ऐईकाजे ठेबालो से कि तुय हुनचो इच्छा के जान, आउर हुन धरमी के दक आउर हुनचो मुंह ले गोठमन सुन।
आउर हुनके दकले कि हुन मोचो ले बले से, झटके करून यरूशलेम ले तड़ाक राय निकरून जा; कसनबल्लोने हुनमन मोचो बारे ने तुचो गोहई नी मान दे।
जिदलदाय मय जाते-जाते दमिश्क लगे अमरले, तेबे असन होली कि दुसर पाहार चो लगे-लगे उधापड़े गोटक बड़े उजर बादरी ले मोचो भोंवरक बरली।
ऐई धुन ने जिदलदाय मय परधान याजकमन ले अधिकार आउर हुकुम चिठ्ठी धरून भाती दमिश्क ने जाते रये;
मान्तर तुय उठ, आपलो पाँयमन ने उबा हो; कसनबल्लोने मय तुके ऐईकाजे दरशन दिले से कि तुके हुन गोठमन चो बले सेवक आउर गोहई ठेबायें, जोन तुय दकली सीस, आउर हुनमन चो बले जोनमन काजे मय तुके दरशन देयें दें।
तेबे हनन्या उठून भाती हुन घर ने गेलो, आउर हुनचो उपरे आपलो हाथ संगाऊन भाती बल्लो, “हे भाई शाऊल, परबु, बल्लोने ईशु जोन हुन बाट ने, जाहां ले तुय ईलीस तुके दका दिलो, हुनी मोके पठालो से कि तुय फेर दकुक सक आउर पवितर आत्मा ले समपूरन हो।”
काय मय छुटछाड़ा नुआय? काय मय पठालोबिता नुआय? काय मय ईशु के जोन आमचो परबु आय, नी दकले? काय तुमी परबु ने मचो बनालोर नुआस?