46 मान्तर पयले आत्मिक नी रली मान्तर सादा रली, ऐचो पाचे आत्मिक होली।
46 पर पहलो आत्मिक नी हतो स्वाभाविक हता, एकोबाद आत्मिक भेयो।
आमी जानुन से कि आमचो जुना मानेरूप हुनचो संगे कुरूस थाने चेगाया गेली बल्ले पाप चो देंह फकाहा होऊन जाओ, आउर आमी पयले ले पाप चो दास रऊँ।
असने ची लिकलोर बले आसे, कि “पईल माने, बल्लोने आदम जिन्दा प्राणी बनलो” आउर आखरी आदम जीवना देतो बिती आत्मा बनली।
पईल माने धरतनी ले बल्लोने माटी चो रलो; दुसर माने सरग चो आय।
मान्तर शारीरिक माने माहापुरू चो आत्मा चो गोठमन गरहन नी करे, कसनबल्लोने हुनमन हुनचो नजर ने मुरूकता चो गोठमन आय, आउर ना हुन हुनमन के जानुक सके कसनबल्लोने हुनमन चो जाच आत्मिक रीति ले होऊ आय।