36 हे अकल नाहलो! जोन काई तुय बुनु आस, जिदलदाय ले हुन नी मरे जिआया नी जाये।
36 अरे मोरो मुर्ख! जे कुछ तू बोय हैं, जब तक उ नी मरे जिलाव नी जाहे।
हे बेअकलमन, जोन बाहार चो हिस्सा बनालो, काय हुन भितर चो हिस्सा नी बनालो?
मान्तर माहापुरू हुनचो ले बल्लो, ‘हे मुरूक! आजी राती तुचो जीव तुचो ले धरा जाये दे; तेबे जोन काई तुय रूंड़ा करली सीस हुन काचो होयेदे?’
तेबे हुन हुनमन ले बल्लो, “हे निरबुद्धिमन, आउर अगम गिआनीमन चो सपाय गोठमन थाने बिश्वास करतो ने मंदमतिमन!
मय तुमचो ले सत-सत बलें सें कि जिदलदाय ले गऊँ चो दाना भूईं थाने पडुन भाती मरून नी जाये, हुन ऐकला रऊ आय; मान्तर जिदलदाय मरून जाऊ आय, तेबे खुबे फल आनु आय।
हुनमन आपन खुद के अकल बिता जानुन भाती मुरूक बनला,
आउर जोन तुय बुन आस, ऐ हुन देंह नुआय जोन पयदा होतो बिती आय, मान्तर निरादान आय, भले गऊँ चो भले कोनी आउर अनाज चो।
ऐईकाजे धिआन ले दका, कि कसन चाल चलेसास; बेअकलमन चो असन नाई मान्तर अकल बितामन चो असन चला।
मान्तर हे ठग माने, काय तुय ऐ बले नी जानीस कि करम बिना बिश्वास फकाहा आय?