30 ऐ लागुन तुमनमन ने खुबे असन कमजोर आउर रोगी आसोत, आउर खुबे असन मरून बले गेला।
30 यू तीरका तुम म बेजा सारा सो दुखी अऊर बीमार हैं, अऊर बेजा सारा मर भी गया।
कसनबल्लोने दाऊद तो माहापुरू चो इच्छा चो अनुसार आपलो समया ने सेवा करून सोऊन गेलो, आउर आपलो बुआ दादीमन ने जाऊन मिसलो, आउर कुऊन बले गेलो।
फेर मांडी पाडून भाती जोर ले हाग दिलो, “हे परबु, ऐ पाप हुनमन उपरे नी लगाव।” आउर ऐ बोलुन भाती हुन मरून गेलो। शाऊल हुनचो बद ने शामिल रलो।
कसनबल्लोने जोन खातो-पीतो समया परबु चो देंह के नी चिताये, हुन ऐ खातो आउर पीतो ने आपलो उपरे डण्ड आनु आय।
अगर आमी आपन खुद के जाचतु तो डण्ड नी पावतु।
मान्तर परबु आमके डण्ड देउन आमचो ताड़ना करू आय, ऐईकाजे कि आमी संवसार चो संगे दोषी नी ठेबु।
दका, मय तुमके भेद चो गोठ बलें सें आमी सपाय नी मरवां, मान्तर सपाय बदलुन जांवा,
कसनबल्लोने अगर आमी बिश्वास करूं आंव कि ईशु मरलो आउर जीव बले उठलो, तेबे असने ची माहापुरू हुनमन के बले जोन ईशु ने सोहला से, हुनचेई संगे धरून ऐये दे।
“मय जोन-जोन के मया करू आंय, हुन सपाय के सिकाऊ आंय आउर ताड़ना देऊ आंय; ऐईकाजे टिव-टिव हो आउर मन फिराव।”