Josef nih cun a rangleng kha a timhter hna i a pa Israel don awkah khan Goshen ah cun a kal. An i ton tikah a pa cu a hngawng in a kuh i a kuh bu cun saupi a ṭap.
Cun a nungmi fa a nu nih khan siangpahrang sinah cun, a lung nih a fapa kha a tlaihchan caah, “Maw ka bawipa, a nungmi ngakchiate kha amah cu pe ko, that sawh hlah,” tiah a ti. Sihmanhsehlaw a dang pakhat nih khan cun, “Keimah ta zong si hlah seh, nangmah ta zong si hlah seh; cheu ko,” tiah a ti.
“Efraim, nangmah cu ka dawt bikmi fa na si. Na min ka chim fate, nangmah kha dawtnak in kan ruat tawn. Nangmah cu ka lung nih an ngai i na cungah zaangfahnak ka ngei lai,” tiah Bawipa nih a ti.
Zeitindah kan hlawt khawh lai, Efraim? Zeitindah kan thlah khawh lai, Israel? Admah ka rak hrawh bantuk khan kan hrawh lai maw? Zeboiim cung i ka rak tuah bantuk khan na cungah ka tuah lai maw? Ka tuah kho lai lo, ka chungah ka lung cu aa thleng cang i ka ngaihchiatnak cu a alh in a alh cang.
Khrih chung i nan nunnak nih khan an ṭhawnter hna maw? A dawtnak nih khan nan hna an ngamter hna maw? Thlarau he hawikomhnak nan ngei maw? Pakhat le pakhat nan i daw in nan i zaangfah maw?
Nannih cu Pathian mi nan si; amah nih an dawt hna i an thim hna. Cucaah mi zawnruahnak, zaangfahnak, toidornak, nemnak le lungsaunak kha nan i aih awk a si.