Abraham cu a khuk aa bil i asinain, “Mipa nih kum za khat a si ah fa a ngei kho ngai hnga maw? Sarah nih hin kum sawm kua ah fa cu a ngei ngai hnga maw?” ti a ruah ah a nih a chuak.
Cun anih nih, “Atu tikah hin, a caan a phak tikah, fapa na pom lai,” tiah a ti. Cun anih nih, “Maw Pathian mi, bawipa, na salnu hi ka hleng hlah hen,” tiah a ti.
Zeitluk in dah kan nih kan kheh i zeitluk in dah lunglawmhnak hla kan sak kha! Kha tikah khan miphun dang hna nih, “An caah Bawipa nih thil lianngan a tuah,” an kan ti.
Asinain nanmah kong zongah hman khawh a si ve: vale nih nan nupile cu nan pum nan i dawt bantukin nan dawt hna lai i nupile nih nan vale cu nan hmaizah hna lai.
Sarah kha cu bantuk cu a si; Abraham kha a nawl a ngaih i, “Ka bawipa,” tiah a auh. Ṭhatnak nan tuah i zeihmanh ṭihnak nan ngeih lo ahcun, a fanule cu nanmah hi nan si.