A paw a kau tukmi, a za cang ti a hngal lomi uico bantuk an si. Hngalhnak ngei lo hruaitu an si. Anmahle an duhning cio paoh khan an um i anmah miaknak lam cio lawng kha an kawl.
Nannih nih ka mi hna hmaiah barli pei khat ruang le changreu pelpawi ruangah nan ka thurhhnawmh cang, nannih nih lihbia ngaih a duh ngaimi ka mi hna sinah lih nan chimnak thawngin, a thi hnga lo ding kha nan thihter hna i a nung hnga lo ding kha nan nunter hna.
Nannih pakhatkhat nih innkhar ngan kha pit tein rak khar u law ka biakṭheng cungah khan ceu kha lut lo lawlaw in rak um seh law a ṭha deuh suaumau hnga. Nan cungah lunglawmhnak ka ngei lo, nan sinin pekchanhmi thil zeihmanh ka cohlang lai lo, tiah ralkapbu Bawipa nih a ti.
Kha hna pawl kha kham an hau, zeicahtiah an chim awk a si lomi thil an chimmi nih khan innchungkhar hna an dihlak in a tuaiter hna i cu zong cu ningzah awk tlak a simi thil, tangka hmuh duh men caah khan a si.
Cawnpiaktu hmaanlo hna cu, hakkaumi an si caah, an phuahchommi tuanbia kha an in chimhmi hna cu, nanmah kha zeitindah kan miak khawh hna lai tinak caah a si lai. Sihmanhsehlaw anmah bia a ceihtu hna ding Bawi aa timhnak cu caan saupi a si cang i anmah a Hrawktu hna ding cu aa hlau cang.
Cun Mikah nih amah cu a thawh i, “Ka sinah um law, ka caah pa le tlangbawi ah cang law, kum khat ah ngun phar hra lengmang kan pek lai, cun hnipuan hruk khat le na nuncannak zong,” tiah a ti.
Mikah inn pawng i an um tikah Levi mi tlangval aw kha an theih i cu lei cu an hei fuh i amah cu, “Aho nih dah mahka ah hin an ratpi? Mah ka hmun ah hin zeidah na tuah? Hika ah hin na rian zeidah a si?” tiah an ti.
Cun annih nih amah cu, “Pathian kan halpiak tuah, tiah kan in nawl, kannih nih kan kalhnawhchanmi hi kan hlawhtling lai maw tling lo kan hngalh khawh nakhnga,” tiah an ti. Cun tlangbawi nih cun annih cu,