13 اَطویی بوعَز، روتٚ اَمرأ عروسی بوکوده و خوداوند روتَ قوّتٚ باروری ببخشه و اون، پسری به دونیا بأورده.
او وخت ایبراهیم خودا حضور دوعا بوکوده، و خودا ابیملک و اونٚ زن و کولفتأنَ شفا بدَه تا بتأنید زأی بأورید.
ایسحاق خو زنٚ وسی خوداوندٚ حضور دوعا بوکوده چونکی اون نازا بو. خوداوند اونٚ دوعایَ جوابَ بدَه و اونٚ زن رِبِکا شکم اوسَده.
هسأ دِه نوأ ترسن. هر چی بیگی ترَ انجام دهم. تومامٚ مردومٚ شهر بفهمستیدی کی تو زنٚ خُبی ایسی.
و زأکأنی کی خوداوند جٚه اَ جوانٚ زنأی ترَ بخشه، فِرِصٚ خاندانٚ مأنستن بیبید، کی تامار و یهودا زأی بو.»