2 بیدین، تو دأنی بوعَزی کی تو اونٚ کنیزأنٚ اَمرأ ایسَه بی، اَمی فامیله. غروب دم اون، خرمنگاه سر جویَ باد دهه.
وختی کی فأرسهییدی خرمنگایٚ اَطاد کی اردنٚ روخانٚ نزدیکی نهَهبو، خیلی شیون و زاری بوکودید و یوسف هفت روزٚ تومام خو پئرٚ وسی ماتم بیگیفته.
نَعومی ایتأ فامیل دأشتی، بوعَز نام، دودمأنٚ اِلیمِلِک جأ، کی مال و منالٚ زیادی دأشتی.
بوعَز روتَ دوخوأده، بوگفته: «دُختر جان، گوش بدن چی گفتن درم. خوشهچینی وأسی، کشتزارٚ دیگری سر نوشو. اَیه جأ نوأ شوئون و زنأکأنٚ دیگرٚ میأن کی کار کودن دریدی، بِیس.
ایتأ روز نَعومی، روتٚ مردٚ مار، اونَ بوگفته: «دُختر جان، من دِه وأ ترَ سرپناه پیدا بوکونم کی به آرامش فأرسی.
ویریز ترَ بوشور، عطر بزن، تی خوروم لیباسأنَ دوکون، بوشو به خرمنگاه. بوعَز تا خو غذایَ بوخوره، ونأل ترَ بیدینه.