18 نَعومی بوگفته: «دُختر جان، هسأ دِه منتظر بِیس کی بفهمی چی پیش اَمون دره، چونکی ایمروز بوعَز آرام نینیشینه تا کی اَ کارَ تومامَ کونه.»
و ایضافه بوکوده: «اون اَ شیشتأ پیمانه جویَ مرَ فده و بوگفته: ‹دسٚ خالی تی مردٚ مارٚ ورجأ نیشی.›»
بوعَز بوشو شهرٚ دروازه کی اویه مردوم جمَ بوستیدی و اویه بینیشته، بیده هو فامیلٚ وکیلٚ وصی کی اونَ تعریفَ بوکودهبو اَمون دره. اونَ دوخوأده، بوگفته: «رِفِق، بیأ آیه می ورجأ بینیشین.» اون بمو بوعَزٚ ورجأ، بینیشته.