10 بوعَز بوگفته: «خوداوند ترَ برکت فده، دُختر جان. تو تی آخرین وفادارییَ به اَمی خانوادهیم خیلی خُب نیشأن بدَیی، چونکی جوانٚ دونبأل، چی فقیر، چی ثروتمند رأ دنکفتی.
و بوگفته: «ای کسی کی خوداوند ترَ موبارک چأکوده، بیأ. چره بیرون ایسهیی؟ من هم خانهیَ و هم ایتأ جا تی شوتورأنٚ ره حاضرَ کودم.»
ولی نَعومی خو عروسأنَ بوگفته: «وأگردید بیشید شیمی مارٚ خانه. دوعا کونم هوطو کی مرَ و شیمی مردأکأنَ کی بمَردیدی نیکی بوکودیدی، خوداوندم شمرَ نیکی
بوعَز بوگفته: «من بیشنأوستم از وختی کی تی مرد بمرده تی مردٚ مارَ چی کارأنٚ خُبی انجام بدَیی، تی پئر و مار و تی زادگاهَ ترک بوکودی، بمویی قومی ورجأ کی اوشأنَ نشنأختی.
نَعومی خو عروسَ بوگفته: «خوداوندی کی همیشه زندهیأن و موردهیأنَ رحمت کونه، اونَ برکت فدَه. اون می فامیلأنٚ نزدیک و اَمی فامیلأنٚ وکیلٚ وصی ایسه.»
چند ساعت بوگوذشتهبو کی بوعَز، بیتلحمٚ جأ فأرسه، خو خرمنچینأنَ سلام بده و بوگفته: «خوداوند شمرَ بدأره!» اوشأنم جواب بدَهییدی: «خوداوند ترَ برکت فدَه!»
وَورسه: «تو کیسی؟» روت جواب بده: «تی کنیز روت ایسم. تی ردا کنار مرَ جا بدن، چونکی تو اَمی فامیلأنٚ وکیلٚ وصی ایسی.» او زمان اَ کار ایتأ نیشانهیٚ درخوأستٚ عروسی کودن بو.