22 نَعومی خو عروسَ بوگفته: «خوبه دُختر جان کی تو اونٚ زنأکأنٚ کارگرٚ اَمرأ بِیسی، چونکی اَطویی دِه کسی نتأنه مزرعهیٚ دیگرٚ سر ترَ آزار و اذیت بوکونه.»
وختی پطرس هنو او بیجیرٚ صارا دورون ایسَهبو، پیله کاهنأنٚ رئیسٚ ایتأ جٚه کنیزأنم بمو اویه
روتٚ موآبی ایضافه بوکوده: «مهمتر اونه کی بوعَز مرَ بوگفته: ‹می کارگرأنٚ اَمرأ بِیس تا اَمی درو تومامَ به.›»
پس روت تا آخرٚ دروی جو و گندم بوعَزٚ زنأکأنٚ کارگرٚ اَمرأ بِیسه تا خوشهچینی بوکونه و خو مردٚ مارٚ ورجأ زندگی کودی.