18 کی اونَ اوسأده خو اَمرأ بأورده شهر. اونٚ مردٚ مار بیده کی اون چقدر جو اوچه و خو غذایم بعدٚ سِرَ بوستن، هرچی کی بجا بمأنستهبو، بأورده خو مردٚ مارَ فدَه.
خوراک خوردن دیبید کی بوعَز روتَ دوخوأده بوگفته: «بیأ سفره سر ایتأ لقمه نان اوسأن، سرکه اَمرأ بوخور.» روت کارگرأنٚ ورجأ بینیشته و بوعَز اونَ ایپچه واویشته دانه فدَه. اون بوخورده و سِرَ بوسته، ایپچهیم زیاد بأورده.
پس تا غروب دم، روت مزرعه دورون، جو اوچه. سرٚ آخر هر چی جو کی اوچه بو، بوکوبسته کی ایتأ پیله زیبیل بوبوسته،