«اَی اورشلیم، اَی اورشلیم، اَی شهری کی پیغمبرأن و رسولأنییَ کی تی ورجأ اوسه کوده بیدی، کوشی و سنگسار کونی! چند بار بخوأستم ایتأ مرغٚ مأنستن کی خو جوجهیأنَ خو پر و بالٚ جیر جمَ کونه، تی زأکأنَ هوطویی جمَ کونم، ولی تو نخوأستی.
ولی روت بوگفته: «مرَ وادار نوکون تی جأ سیوأ ببم، وأگردم. تو هر جا بیشی منم تی اَمرأ اَیم. هر جا تو بِیسی، منم اویه ایسم. تی قوم می قوم، تی خودا می خودا به.
بوعَز بوگفته: «من بیشنأوستم از وختی کی تی مرد بمرده تی مردٚ مارَ چی کارأنٚ خُبی انجام بدَیی، تی پئر و مار و تی زادگاهَ ترک بوکودی، بمویی قومی ورجأ کی اوشأنَ نشنأختی.