9 و رحمت بوکونه کی شومأن هر کدام ایتأ مردٚ دیگرٚ اَمرأ دوواره عروسی بوکونید و اونٚ خانه میأن به آرامش فأرسید.» نَعومی اوشأنَ آخرین بار ماچی بده. عُرپَه و روت زارزار گریه بوکودیدی
یوسف همهیٚ خو برأرأنَ ماچی بدَه و اوشأنٚ وسی گریه بوکوده. بَزین اوشأن اونٚ ره گب بزهیید.
همه صدایٚ بولندٚ اَمرأ گریه بوکودیدی و اونَ بغلَ کودیدی و ماچی بدَهییدی.
و بوگفتید: «نه، اَمأنم تی اَمرأ وأگردیم تا بیشیم تی قومٚ ورجأ.»
ولی نَعومی خو عروسأنَ بوگفته: «وأگردید بیشید شیمی مارٚ خانه. دوعا کونم هوطو کی مرَ و شیمی مردأکأنَ کی بمَردیدی نیکی بوکودیدی، خوداوندم شمرَ نیکی
ایتأ روز نَعومی، روتٚ مردٚ مار، اونَ بوگفته: «دُختر جان، من دِه وأ ترَ سرپناه پیدا بوکونم کی به آرامش فأرسی.