18 وختی نَعومی دینه اونٚ عروس، روت خو حرفٚ سر ایسَه کی اونٚ اَمرأ وأگرده، دِه اونَ مجبور نوکوده بشه.
ایماندارأن، تومامییٚ خوشأنٚ وختَ، تعلیم گیفتنٚ وأسی در اختیارٚ رسولأن نهیدی و همدیگرٚ اَمرأ مشارکت دأشتیدی و دوعا کودیدی و مراسمٚ «شامٚ خوداوندٚ» میأن شرکت کودیدی.
وختی بیدهییم کی قوبیل نوکونه، دِه اونٚ جأ اصرار نوکودیم، بوگفتیم: «هرچی کی ارادهیٚ خوداوند ایسه، انجام ببه.»
پس نَعومی و روت رأ دکفتیدی، تا اَنکی فأرسهیید شهرٚ بیتلحم. وختی اویه فأرسهییدی، تومامٚ مردوم، اوشأنٚ اَمونٚ وأسی ذوق بوکودید و زنأکأن همدیگرَ وَورسهییدی: «اَ زنای واقعاً نَعومی ایسه؟»