ولی نَعومی بوگفته: «می جانٚ زأکأن، وأگردید بیشید به خانه. چره خوأییدی می اَمرأ بأیید؟ مگر من تأنم دوواره مردَ بم و پسرأنی به دونیا بأورم تا پیله بید، شیمی اَمرأ عروسی بوکونید؟
و رحمت بوکونه کی شومأن هر کدام ایتأ مردٚ دیگرٚ اَمرأ دوواره عروسی بوکونید و اونٚ خانه میأن به آرامش فأرسید.» نَعومی اوشأنَ آخرین بار ماچی بده. عُرپَه و روت زارزار گریه بوکودیدی