3 خوداوندأ، صُبٚ سر می صدایَ ایشنأوی، خروس خوأنأنٚ وخت می خوأستهیأنَ تی حوضور اَورم بأزین تی رافا ایسم.
اَطویی باعیث بوبوستید کی فقیرأنٚ ایجگره خودا گوش فأرسه و اون ستم بیده آدمأنٚ دادَ بیشنأوه.
اَی می خودا، روز ایجگره زنم، ترَ دوخوأنم ولی جواب ندی؛ شبأنم هَطو و هیذره ساکیتَ نبم.
صُبٚ دم کی هوا هنوز تاریک بو، عیسی ویریشته خانه جأ بوشو بیرون، ایتأ خلوتٚ جیگا و اویه شروع بوکوده دوعا کودن.