2 اَی اینسأنٚ زأکأن، تا کِی می عیزت، ذیلت و خواری بحیساب اَیه؟ تا کِی باطیلَ کارأنَ دوس دأریدی و دغل و دورُغٚ دونبأل ایسیدی؟ سِلاه
ولی تو، اَی خوداوند، جٚه هر طرف می سپر ایسی، تو، می جلال ایسی و مرَ سربولندَ کونی.
دورُغ گویأنَ هلاکَ کونی. خوداوند جٚه کسأنی کی خون فوکونیدی و دغلباز و دورُغگو ایسیدی، نیفرت دأره.
اوشأنی کی بیارزشٚ بُتأنَ پرستش کونیدی خوشأنٚ وفادارییَ ترک کونیدی.
من جٚه اوشأنی کی بیارزشٚ بُتأنَ پرستش کونیدی، نیفرت دأرم؛ من، می خودایَ توکل دأرم.
شومأن ستم بیده آدمأنٚ نقشهیأنَ باطیلَ کونیدی ولی خوداوند اَشأنٚ پوشت و پناهه.
چی وأسی قومأن شورش کونیدی؟ چره مردومأن بیخودی نقشه کشیدی؟
پس موسی و هارون بوشوییدی فرعونَ بوگفتیدی: «یهوه، عبرانیأنٚ خودا، بوگفته: ‹تا کِی نخوأیی می جُلُو سوجده بوکونی؟ می قومَ آزادَ کون کی بیشید مرَ عیبادت بوکونید.
یهودیأنم یکصدا بوگفتیدی: «هطویه».