3 ولی تو، اَی خوداوند، جٚه هر طرف می سپر ایسی، تو، می جلال ایسی و مرَ سربولندَ کونی.
بعدٚ اَ ایتفاقأن، خوداوندٚ کلام رویا دورون ابرامَ نازلَ بوسته: «ابرام، نَوأ ترسئن. من تی سپر و تی پیله پاداشم.»
سه روزٚ دیگر فرعون ترَ سربولندَ کونه وأگردأنه بره تی قدیمٚ کارٚ سر. فرعونٚ دربارٚ ساقی بی، شراب دوکونی فدی فرعونٚ دس.
خوداوند می صخرهیه، می قلعهیه، کسی کی مرَ نجات دهه؛ خودا می صخرهیه کی اونَ پناه برم؛ اون می سپر ایسه، می قوّت کی مرَ نجات دهه و می پیله قلعهیه.
او وخت می دوشمنأنٚ ورجأ کی مرَ دورَه کونیدی سربولندَ بم؛ و ایجگره و شادی اَمرأ خوداوندٚ خیمه دورون قوربانی فأدم و اونٚ رِه سرود خوأنم و ستایش کونم.
خوداوند می قوّت و می سپره، می دیل اونَ توکل دأره و اونٚ جأ یاری فیگیفتم. می دیل شادی جأ پوره و سرودٚ اَمرأ اونَ ستایش کونم.
وأستی بدأنید کی خوداوند خودشٚ رِه، مؤمنٚ آدمأنَ سیوأ بوکوده، وختییم کی اونَ دوخوأنم، خوداوند ایشنأوه.
اون، هو نوری ایسه کی غریبه میلتأنٚ فیکرأنَ روشنَ کونه و تی قوم، ایسرائیلَ سربولندَ کونه.»