9 ولی خودا یونسَ بفرمأسته: «تو چی حقی دأری کی خشکَ بوستنٚ ایتأ گیاه وأسی عصبانی بیبی؟» یونس جواب بده: «بله، من حق دأرم تا اندازهیٚ مردن عصبانی ببم.»
تو کی غیظٚ جأ ترَ پارَه کونی، آیا زیمین تی وأسی وأ خالی ببه یا صخرهیأن وأ جابجا بیبید؟
تی حواس جم ببه کی هیکس مال و منالٚ اَمرأ ترَ گول نزنه، و پیلهدأنه رشوهیأن تی رأهَ کجَ نوکونید.
رأس رأسی کی غیظ، احمقَ کوشه و حسودی، ساده دیلَ هلاکَ کونه.
اَ موضوع خیلی یونسَ بد بمو و اونَ غیظَ گیفته.
خوداوند بفرمأسته: «اَ گیاه ایتأ شبٚ دورون رُشت بوکوده و فردا شب خوشکَ بوسته. تو اونٚ رشدٚ وأسی هیچ زحمتی نکشهیی ولی تی دیل اونٚره بوسوخته.
وختی خورشید بوجور بمو، خودا ایتأ بادی کی سوجأنهیی، جٚه شرقٚ طرف اوسه کوده و آفتاب اَنقدر یونسٚ سر بتأبسته کی اون بیحالَ بوسته و اونٚ دیل خوأستی کی بیمیره. خو اَمرأ بوگفته: «می مردن می زنده مأنستنٚ جأ بهتره.»
و اوشأنَ بوگفته: «اَیه می ورجأ بیدار بِیسید، چونکی غم و غورصه مرَ کوشتَن دره.»