6 هو وخت خوداوند اویه ایتأ گیاه بنَه تا تند رُشت بوکونه و یونسٚ سر سایه تأوده کی اَطویی اون راحتتر ببه. یونس هَنٚ وأسی خیلی خوشحالَ بوسته.
او روز وختی هامان شادی و خوشحالی اَمرأ استرٚ مهمانی جأ بیرون بمو، کاخٚ پادشایی دروازه جُلُو مردخاییم بیده، کی هامانٚ ورجأ نه ویریزه و نه جٚه ترس اونٚ جان پرکه. بأزین هامانَ خون به جوش بمو
ایتأ برده مأنستن کی اونٚ دیل پر زنه سایه وأسی و کارگرٚ جیره مواجب فیگیری کی خو مزدٚ رافا ایسه.
هو وخت خوداوند ایتأ پیلهدأنه ماهییَ اوسه کوده تا یونسَ قورت بده و یونس سه روز و سه شب اونٚ شکمٚ میأن بمأنسته.
یونس، نینوا جأ بیرون بوشو و ایتأ جا کی شرقٚ طرفٚ شهر نهَهبو، زیمینٚ سر خوره سایهبانی چأکوده و اونٚ جیر منتظر بینیشته تا بیدینه او شهرٚ سر چی اَیه.
ولی فردای او روز، هوا روشنَ بوستن دوبو کی خوداوند اویه کلمی بنَه. او کلم گیاهٚ ریشهیَ بوخورده و گیاه خشکَ بوسته.
هَنٚ وأسی خوشحال نیبید کی پلیدٚ روحأن شیمی جأ ایطاعت کونیدی. شومأن وأستی خوشحال بیبید کی شیمی نام آسمانٚ میأن بینیویشته بوبوسته.»