5 یونس، نینوا جأ بیرون بوشو و ایتأ جا کی شرقٚ طرفٚ شهر نهَهبو، زیمینٚ سر خوره سایهبانی چأکوده و اونٚ جیر منتظر بینیشته تا بیدینه او شهرٚ سر چی اَیه.
ملوانأن بترسهییدی و هر کدام خوشأنٚ خودا ورجأ فریاد بزهییدی و کومک بخوأستیدی. بأزین کشتی بارَ دریا میأن فوکودیدی تا کشتی سُبوکَ به. ولی پیشتر، یونس کشتی ته بوشو، اویه درازَ کشه و بوخوفته و اونٚ خواب سنگینَ بوسته.
ولی خوداوند در جواب بفرمأسته: «اَن دوروسته کی غیظ بوکونی؟»
هو وخت خوداوند اویه ایتأ گیاه بنَه تا تند رُشت بوکونه و یونسٚ سر سایه تأوده کی اَطویی اون راحتتر ببه. یونس هَنٚ وأسی خیلی خوشحالَ بوسته.