4 ولی خوداوند در جواب بفرمأسته: «اَن دوروسته کی غیظ بوکونی؟»
خودا قائنَ بوگفته: «چره ترَ غیظَ گیفته و عصبانیتٚ جأ تی سرَ بیجیر تأودهیی؟
تی حواس جم ببه کی هیکس مال و منالٚ اَمرأ ترَ گول نزنه، و پیلهدأنه رشوهیأن تی رأهَ کجَ نوکونید.
اَ موضوع خیلی یونسَ بد بمو و اونَ غیظَ گیفته.
خوداوندأ، هسأ دِه می جانَ فیگیر، چره کی می مردن می زنده مأنستنٚ جأ بهتره.»
یونس، نینوا جأ بیرون بوشو و ایتأ جا کی شرقٚ طرفٚ شهر نهَهبو، زیمینٚ سر خوره سایهبانی چأکوده و اونٚ جیر منتظر بینیشته تا بیدینه او شهرٚ سر چی اَیه.
ولی خودا یونسَ بفرمأسته: «تو چی حقی دأری کی خشکَ بوستنٚ ایتأ گیاه وأسی عصبانی بیبی؟» یونس جواب بده: «بله، من حق دأرم تا اندازهیٚ مردن عصبانی ببم.»
حق نأرم می پولٚ اَمرأ اونچی کی خوأیم بوکونم؟ تو می دس و دیل بازی وأسییم حسودی کونی؟