بأزین خوداوندٚ ورجأ دوعا بوکوده و بوگفته: «خوداوندأ، وختی می سرزیمینٚ دورون ایسَهبوم، هَنَ نوگفتم؟ هَنٚ وأسی ویریشتم و فرار بوکودم، بوشوم ترشیشٚ طرف. دأنستیم تو خودایی ایسی بخشنده و رحیم کی دِئر ترَ غیظَ گیره و تی موحبت تومامی نأره و تی رحمٚ وأسی بلا نأوری.