9 ولی من آوازٚ اَمرأ ترَ شکر کونم و تی وأسی قوربانی کونم و می نذرَ فدم. نیجات، خوداوندٚ دسأنٚ دورون نهَه.»
اونٚ ورجأ دوعا کونی و اون تی دوعایَ ایشنأوه، و تو تی نذرأنَ انجام دهی.
خوداوند می نور و نجاته؛ کی جأ بترسم؟ خوداوند می جانپناهه؛ کی جأ وأستی وحشت بدأرم؟
خوداونده کی نجات دهه. خوداوندأ، تی برکت تی قومٚ رِه ببه! سِلاه
شومأن اونچییَ کی نشنأسیدی عیبادت کونیدی، امّا اَمأن اونچییَ کی شنأسیم عیبادت کونیم، چونکی نجات به وسیلهیٚ قومٚ یهود فراهم به.
و هیکسٚ دیگر ناجی نییه، چونکی آسمانٚ جیر نامٚ دیگری به جز عیسی نام، انسانٚره وجود نأره کی بتأنه اَمرَ نجات بده.»