2 و بوگفته: «سختی میأن، می خودایَ دوخوأدم و اون می جوابَ بدَه. برزخٚ دورون، فریاد کونان کومک بخوأستم و تو می صدایَ بیشتأوستی.
چونکی تو ونألی موردهیأنٚ دونیا میأن بِئسم و من کی تی سرسپرده ایسم، بعدٚ مردن، جٚه بین بشم.
چره کی اون مظلومٚ مظلومیتَ خوار و کوچیک بحیساب نأورده و خو دیمَ اونٚ جأ قایمَ نوکوده، بلکی اونٚ کومکٚ ایجگره صدایَ بیشنأوسته.
من، فروتنی اَمرأ ایجگره بزم و خوداوند می صدایَ بیشنأوسته و مرَ تومامٚ می سختییأنٚ جأ نجات بدَه.
اَی خودایی کی می حقَ فیگیری، او وخت کی ترَ دوخوأنم، به می داد فأرس. گیرفتاری جأ مرَ آزادَ کودی. مرَ لطف بوکون و می دوعایَ گوش بدن. سِلاه
جٚه اَ خاطر کی تی محبت می ورجه پیلهدأنهیه. تو، می جانَ جٚه جهنمٚ جولفٚ جیگا دورونی نجات بدَیی!
چونکی هوطو کی یونس سه شبانه روز، ایتأ پیله ماهی شکمٚ میأن ایسَهبو، اینسأنٚ پسرم سه شبانه روز زیمینٚ دیلٚ دورون ایسه.
چونکی هر کی بخوأیه، به دس اَوره و هر کییم وامجه، یأفه. هر کی در بزنه، در اونٚ رِه وازَ به.
عیسی رنج و عذابٚ روحأنییٚ زیادی کشهیی، هَنٚ وأسی ویشتر تومامی دیل و جانٚ اَمرأ دوعا کودی و اونٚ عرق، خونٚ مأنستن توکّه توکّه زیمینٚ سر فووُستی.
چونکی تو، می پئر، ونألی می جان موردهیأنٚ دونیا میأن بمأنه و تی پسرٚ جسم کی قدوسه، بعدٚ مردن جٚه میأن بشه.