10 پس خوداوند ماهییَ دستور بدَه و ماهی یونسَ ساحلٚ میأن بوجور بأورده.
بأزین بفرمأسته: «گیاهأن زیمینٚ جأ سر بیرون بأورید، هم اوشأنی کی دأنه اَوریدی و هم درختأنی کی دانهدارٚ میوه اَوریدی، و هر کودام زیمینٚ سر جنس به جنس خوشأنٚ مأنستن چأکونید» و هَطویم بوبوسته.
خودا بفرمأسته: «نورافشانأن آسمانٚ فلکٚ دورون به وجود بأیید کی روزَ، شبٚ جأ سیوأ بوکونید و تا اَطویی فصلأن، روزأن و سالأنَ نیشأن بدید
خودا بفرمأسته: «روشنایی ببه،» و روشنایی بوبوسته.
پس خودا فلکَ به وجود بأورده و اَطویی فلکٚ جیر و جورٚ آبأن همدیگرٚ جأ سیوأ بوبوستیدی. هَطویم بوبوسته.
خودا بفرمأسته: «آسمانٚ جیر هر چی آب نهَه، همه ایتأ جا جمَ بید کی خوشکی نمایان ببه» و هَطویم بوبوسته.
فقیرأن غذا خوریدی و سِئرَ بیدی؛ اوشأنی کی خودا دونبأل گردیدی اونَ ستایش کونید. شیمی دیلأن زنده بمأنه تا اَبد!
چره کی اون بوگفته و بوبوسته. اَمر بفرمأسته، و برپا بوبوسته.
هو وخت خوداوند ایتأ پیلهدأنه ماهییَ اوسه کوده تا یونسَ قورت بده و یونس سه روز و سه شب اونٚ شکمٚ میأن بمأنسته.
خوداوند ایوار دِه یونسَ بفرمأسته: