16 ملوانأن اَ پیشامدٚ وأسی خوداوندٚ جأ خیلی بترسهییدی و اونَ قوربانی تقدیم و اونٚ ورجأ نذرأن بوکودید.
نوح خوداوندٚ رِه قوربانگاه چأکوده و جٚه تومامٚ حیوانأنٚ پاک و پرندهیأنٚ پاکَ بیگیفته و قوربانگاه سر، قوربانییٚ سوجأنئنی تقدیم بوکوده.
هَنٚ وأسی آدمأن اونٚ جأ ترسیدی؛ اون، کسأنییَ کی خوشأنَ عقل کُل دأنیدی نیگاه نوکونه.»
فرمان دهم کی تومامٚ مردومأنٚ سرتاسرٚ می پادشایی وأ دانیالٚ خودا جُلُو ترسان و لرزان بیبید! چونکی اون خودایٚ زنده و اَبدی ایسه. اونٚ پادشایی نابودَ نیبه و اونٚ قودرت پایانی نأره.
اَشأنٚ دیلٚ زاله بترکسته و بوگفتیدی: «اَن دِه چی کاری بو تو بوکودی؟» چره کی دأنستیدی یونس، خوداوندٚ جأ فرار کودن دره چون خودش، اوشأنَ بوگفتهبو.
پس فریاد کونان دوعا بوکودیدی و بوگفتید: «خوداوندأ، تی جأ خوأییم اَمرَ، اَ مردأکٚ وأسی هلاک نوکونی و وَنل کی اَمی دس، ایتأ بیگناهٚ خونٚ اَمرأ آلوده به. چونکی اَی خوداوند، هرچی خوأستی، بوکودی.»
خردلٚ دأنهیَ مأنه. خردل، کوجهدأنهترین دأنهیی ایسه کی زیمینٚ دورون کاریدی.
تومامییٚ ایماندارأن، و مردومأنی کی اَ ماجرایَ بیشتأوستیدی وحشت بوکودید.