3 وختی اَ گبَ بیشنأوستم، می رخت و ردایَ پارَه کودم و می سرٚ مو و می ریشَ بکندم و قاقَ بوستم، بینیشتم.
هو وخت ایوب ویریشته، خو لیباسَ ژندره مندرَه کوده، خو سرٚ مویَ بتأشته و زیمینٚ سر بکفته و خودایَ سوجده بوکوده
بأزین دانیال کی اونَ بَلطَشَصَّرم دوخوأدیدی، مدتی قاقَ بوسته و اونٚ فیکرأن اونَ پریشأنَ کوده. هَنٚ وأسی پادشا دانیالَ بوگفته: «اَی بَلطَشَصَّر، ونأل او خواب و اونٚ تعبیر ترَ پریشأنَ کونه.» بَلطَشَصَّر جواب بدَه: «اَی سرور، آرزو کونم کی اَ خواب شیمی دوشمنأنٚ رِه و اونٚ تعبیر شیمی بدخوأهأنٚ رِه ببه.
من، دانیال، چند روزی بیحال و ناخوش بوم. بأزین ویریشتم بوشوم پادشا کارأنَ انجام بدَم، ولی رویایی کی بیدهبوم مرَ دیلنیگرانَ کوده چره کی اون مرَ حألی نوبوسته.