11 اوشأن اَطویی اَمی جوابَ بدَهییدی: ‹اَمأن خودایٚ آسمان و زیمینٚ ختمتگوزارأنیم و اونٚ معبدَ دوواره چأکودَندریم کی اولأرسالان ایتأ جٚه ایسرائیلٚ پیله پادشایأن چأکوده و اونَ کامیلَ کودهبو.
و زیمین و آسمانٚ خودایَ مِره قسم بوخور کی می پسرٚ ره کنعانٚ دوخترأنٚ جَا کی من اوشأنٚ میأن زندگی کودن دأرم، زن فنگیری،
و هَطویم اوشأنٚ نامأنَ وأورسهییمی و اوشأنٚ رئیسأنٚ نامَ بینیویشتیم تا شومأن بدأنید.
بأزین نبوکدنصر بوشو آتشٚ دَهنه جُلُو و بوگفته: «شَدرَک، میشَک، عَبِدنِغو کی خودای موتعالَ خدمت کونیدی، بأیید بیرون و اَیه بئسید!» و هو لحظه شَدرَک، میشَک و عَبِدنِغو آتشٚ جأ بیرون بموییدی.
یونس بوگفته: «من عیبرانییم و خوداوند، خودای آسمانییَ پرستش کونم، اونی کی دریا و خشکییَ خلق بوکوده.»
«گومان نوکونید کی بموم صلحَ زیمینٚ سر بأورم؛ نَموم کی صلح بأورم، بلکی بموم تا شمشیرَ بأورم!
«شمرَ گم، هر کی مردومأنٚ ورجأ اعلام بوکونه کی می جأ کی اینسأنٚ پسرم پیروی کونه، بأزین منم خودا فرشتهیأنٚ ورجأ اعلام کونم کی اون میشینه.
چونکی دیشب ایتأ فرشته جٚه طرفٚ خودایی کی من اونٚ شینم و اونَ خدمت کونم، بمو می ورجأ