پس چوطو تأنیمی ایوار دِه تی دستورأنٚ جأ سرپیچی بوکونیم و او قومأنٚ اَمرأ کی اَ جور پستٚ کارأن کونیدی، قوم و خویش بیبیم؟ بأزین ترَ اوطو غیظ نیگیره کی همهتأنٚ اَمرَ جٚه بین ببری، جوری کی نه کسی جأ چیزی باقی مأنه، و هیکسم نتأنه جان بدر ببره؟
و بوگفتم: «اَی می خودا، شرم کونم و جٚه اَنکی می سرَ تی طرف بوجور گیرم خجالت کشم، چره کی اَمی گونایأن، اَمی سرٚ جأ بوگوذشته و اَمی خطایأن، آسمانٚ جور فأرسه.