3 پس خو دیلٚ میأن بوگفته: «هسأ شم جُلُو بیدینم اَن چی عجایبی ایسه و چره بوته نوسوجه.»
«اَی ایوب، اَ گبأنَ گوش بدن! بِئس و خودا عجیبٚ کارأنٚ رِه فیکر بوکون.
اویه خوداوندٚ فرشته جٚه ایتأ بوته دورون آتشٚ شُواله میأن موسایَ آشکارَ بوسته. موسی بیده کی شُواله بوته دورون دکفته ولی بوته نوسوجه.
موسی جٚه اونچی کی آشکارَ بوستهبو تعجب بوکوده و هَطو کی جُلُوتر شوئون دوبو تا جٚه نزدیک بیدینه چی بوبوسته، ندایٚ خوداوندَ ایشنَوه کی گه: