اوشأن هر روز اَ گبأنَ مردخای رِه واگویا کودیدی ولی اون گوش نوکودی. هَنٚ وأسی هامانَ خبر بدَهییدی تا بیدینید اون مردخای کردکارأنَ تحمل کونه یا نه، چونکی مردخای اوشأنَ بوگفتهبو کی یهودی ایسه.
او روز وختی هامان شادی و خوشحالی اَمرأ استرٚ مهمانی جأ بیرون بمو، کاخٚ پادشایی دروازه جُلُو مردخاییم بیده، کی هامانٚ ورجأ نه ویریزه و نه جٚه ترس اونٚ جان پرکه. بأزین هامانَ خون به جوش بمو