4 اوشأن هر روز اَ گبأنَ مردخای رِه واگویا کودیدی ولی اون گوش نوکودی. هَنٚ وأسی هامانَ خبر بدَهییدی تا بیدینید اون مردخای کردکارأنَ تحمل کونه یا نه، چونکی مردخای اوشأنَ بوگفتهبو کی یهودی ایسه.
فوطیفارٚ زن هر روز خو اشتیاقَ یوسفَ گفتی، ولی یوسف قوبیل نوکودی کی اونٚ اَمرأ همخواب ببه و یا اونٚ همرأه ببه.
شیمی میأنی، هر کی اونٚ قوم شینه - خودایم اونٚ اَمرأ ببه - تأنه بشه اورشلیم کی یهودا اوستانٚ میأن نهَه و یهوه معبدَ چأکونه، ایسرائیلٚ خودا کی اویه حوضور دأره.
پادشا خادمأن کی کاخٚ دروازه ورجأ ایسَهبید مردخاییَ وَورسهییدی: «تو چره پادشا دستورَ انجام نیدی؟»
هامان چون بیده کی مردخای اونٚ ورجأ خمَ نیبه و سرٚ تعظیم بیجیر نأوره، اونَ خیلی غیظَ گیفته.
ولی چنتأ یهودی مردأی ایسَهییدی، شَدرَک، میشَک و عَبِدنِغو نام، کی شومأن بابِلٚ پیله کارأنٚ مملکتییَ، اوشأنَ فدَهییدی. اَی پادشا، اوشأن شمرَ محل ننَهییدی، شیمی خودایأنَ خدمت نوکونیدی و طلایی مجسمهیَ کی بر پا بوکودیدی، پرستش نوکونیدی.»
اوشأن، پادشایَ بوگفتیدی: «دانیال، کی جٚه یهودی اسیرأن ایسه، اَی پادشا، شمرَ ایطاعت نوکونه و شیمی حوکمَ کی مُهر بوبوستهبو، پشتٚ گوش تأوده. اون همهتأ روز سه دفَه دوعا کونه.»
یونس بوگفته: «من عیبرانییم و خوداوند، خودای آسمانییَ پرستش کونم، اونی کی دریا و خشکییَ خلق بوکوده.»