او وختأن کی مردخای پادشا ورجأ خدمت کودی، دو نفر جٚه خواجهیأن کی اوشأنٚ نام بغتان و ترش بو و کاخٚ پردهدار بید، پادشا جأ کینه به دیل دأشتیدی و نقشه بکشهییدی کی اونَ بوکوشید.
او روز وختی هامان شادی و خوشحالی اَمرأ استرٚ مهمانی جأ بیرون بمو، کاخٚ پادشایی دروازه جُلُو مردخاییم بیده، کی هامانٚ ورجأ نه ویریزه و نه جٚه ترس اونٚ جان پرکه. بأزین هامانَ خون به جوش بمو
او وخت خوداوند موسایَ بوگفته: «اَنَ کیتابٚ دورون بینیویس کی همه رِه یادگار بمأنه و یوشَعٚ گوشٚ دورون بخوأن چره کی من عَمالیقَ تومامٚ آسمانٚ جیر کاملاً جٚه نام تأودم.»